Czy z wyłączenia wskazanego w art. 11 ust. 1 pkt 4 PZP mogą skorzystać również inni zamawiający, niż dostawcy usług medialnych audiowizualnych lub radiowych?

Prawo zamówień publicznych w art. 11 ust. 1 pkt 4, w ślad za art. 10 lit b) Dyrektywy 2014/24 [art. 16 lit. b) Dyrektywy 2004/18] wyłącza zastosowanie reżimu zamówień publicznych do usług, których przedmiotem jest „nabycie audycji i materiałów do audycji lub ich opracowanie, produkcja lub koprodukcja - udzielanych przez dostawców audiowizualnych lub radiowych usług medialnych”.

Na gruncie Dyrektywy 2004/18 powstał spór pomiędzy Republiką Czeską a Komisją Europejską ogniskujący się wokół pytania, czy wyłączenie z art. 16 lit. b) obejmuje podmioty niebędące bezpośrednio nadawcami (obecnie dostawcami usług medialnych). Republika Czeska akcentowała szeroki, ściśle przedmiotowy charakter wyłączenia, opierając się na genezie oraz wykładni językowej, celowościowej i systemowej przepisu. Zwróciła też uwagę na wniosek Komisji (wyraźnie ograniczający wyłączenie do nadawców), który został odrzucony podczas opracowywania Dyrektywy 2014/24.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2021 r. w sprawie C-862/19 P, Trybunał nie podzielił tej argumentacji, uznając, że rozpatrywane wyłączenie ma charakter przedmiotowo –podmiotowy. Trybunał podkreślił, że wyjątki z art. 16 winny być interpretowane ściśle, uwzględniając wolę prawodawcy wyrażoną w preambule, co oznacza, iż „sporne wyłączenie należy zatem interpretować w ten sposób, że odnosi się ono jedynie do zamówień udzielanych przez nadawców działających w charakterze instytucji zamawiających w celu realizacji powierzonej im misji publicznej.”

Analizowany wyrok ma spore znaczenie nie tylko dla zamawiających, ale w szczególności dla przedsiębiorców działających w branży audiowizualnej, dla których omawiane wyłączenie bywa źródłem istotnych wątpliwości interpretacyjne.

Kontakt z autorem: mikolaj.cisel@wkb.pl