Czy należy cofnąć odwołanie, gdy zamawiający unieważnił kwestionowaną czynność?
Po złożeniu odwołania może się zdarzyć, że zamawiający w odpowiedzi do KIO oświadczy, że uwzględnia je w całości. W takim przypadku zamawiający wykonuje, powtarza lub unieważnia czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu (art. 522 ust. 1 PZP). Odwołujący zaś nie musi podejmować żadnych dodatkowych czynności w postępowaniu odwoławczym, które zostanie umorzone przez Izbę. Jednak większości przypadków zamawiający nie składają takiego formalnego oświadczenia o uwzględnieniu odwołania, lecz – dostrzegając zasadność zgłoszonych zarzutów – unieważniają zaskarżoną czynność w ramach postępowania o udzielenie zamówienia (niejako niezależnie od toczącego się równolegle postępowania odwoławczego).
Wówczas postępowanie odwoławcze staje się bezprzedmiotowe, bowiem czynność, której dotyczy złożone odwołanie, już nie istnieje. Zgodnie z art. 568 pkt 2 PZP Izba umarza postępowania odwoławcze w przypadku stwierdzenia, że stało się z „innej przyczyny zbędne lub niedopuszczalne” (zob. postanowienie KIO 334/21), zwracając odwołującemu wpis od odwołania w pełnej wysokości. Ponieważ jednak KIO nie będzie wiedzieć o unieważnieniu czynności (chyba, że poinformuje ją o tym zamawiający), odwołujący powinien złożyć wniosek o umorzenie postępowania, wskazując na powyższą okoliczność. We wniosku warto też złożyć z ostrożności oświadczenie o cofnięciu odwołania na wypadek niedostrzeżenia przez Izbę podstaw do umorzenia postępowania odwoławczego (przy czym w przypadku umorzenia z uwagi na cofnięcie odwołania wykonawcy zwrócone zostanie jedynie 90% wpisu).
Art. 568 ust. 2 PZP nie miał swojego odpowiednika w PZP z 2004 r. Dlatego w dotychczasowym orzecznictwie dominował pogląd, że wobec unieważnienia zaskarżonej czynności odwołujący powinien cofnąć odwołanie – w przeciwnym wypadku Izba oddalała odwołanie jako dotyczące czynności nieistniejącej, jednocześnie obciążając odwołującego kosztami postępowania (zob. wyrok KIO 565/19).
Kontakt z autorem: piotr.wojdak@wkb.pl
Wówczas postępowanie odwoławcze staje się bezprzedmiotowe, bowiem czynność, której dotyczy złożone odwołanie, już nie istnieje. Zgodnie z art. 568 pkt 2 PZP Izba umarza postępowania odwoławcze w przypadku stwierdzenia, że stało się z „innej przyczyny zbędne lub niedopuszczalne” (zob. postanowienie KIO 334/21), zwracając odwołującemu wpis od odwołania w pełnej wysokości. Ponieważ jednak KIO nie będzie wiedzieć o unieważnieniu czynności (chyba, że poinformuje ją o tym zamawiający), odwołujący powinien złożyć wniosek o umorzenie postępowania, wskazując na powyższą okoliczność. We wniosku warto też złożyć z ostrożności oświadczenie o cofnięciu odwołania na wypadek niedostrzeżenia przez Izbę podstaw do umorzenia postępowania odwoławczego (przy czym w przypadku umorzenia z uwagi na cofnięcie odwołania wykonawcy zwrócone zostanie jedynie 90% wpisu).
Art. 568 ust. 2 PZP nie miał swojego odpowiednika w PZP z 2004 r. Dlatego w dotychczasowym orzecznictwie dominował pogląd, że wobec unieważnienia zaskarżonej czynności odwołujący powinien cofnąć odwołanie – w przeciwnym wypadku Izba oddalała odwołanie jako dotyczące czynności nieistniejącej, jednocześnie obciążając odwołującego kosztami postępowania (zob. wyrok KIO 565/19).
Kontakt z autorem: piotr.wojdak@wkb.pl